Dag 4: Spectaculaire spooktocht

Onze dag begon met uitslapen, we waren zowaar om 06.00 uur wakker geworden! We ontbeten met een muffin en een yoghurtje. Wat ze met de yoghurtjes hier doen weet ik niet, want dit was al het tweede yoghurtje wat echt heel vaag smaakte. Karin had gelukkig wel een betere uitgekozen.

Omdat de tank iets minder vol zat dan gedacht, hebben we deze nog even helemaal vol gegooid. Onze grote vriend ‘TomTom’ aangezet en om 08.00 uur reden we weg uit Tonopah, op naar Bodie. Verder op in dit bericht staat nog wat meer informatie over Bodie.
De weg naar Bodie was lang. Er was weinig te zien, maar het had wel wat. Na ongeveer twee uur kwamen we aan bij de onverharde weg die ons naar Bodie zou brengen. We dachten dat deze weg niet heel lang was, maar jeetje wat duurde het lang. Het hobbelde en bobbelde en op een gegeven moment dachten we dat er echt geen einde aan zou komen. Het was ook best een spannend stukje, want huurauto’s zijn niet verzekerd op onverharde wegen. Gelukkig zagen we uiteindelijk huisjes. Achteraf bleek ook dat er nog een andere weg is, die een stuk korter is. De auto was door deze ‘dirt road’ ook echt mega vies geworden, haha.



Bodie is een klein spookstadje waar vroeger goud is ontdek. Toen het goud op was, werd Bodie al snel een verlaten stadje. Rond de jaren 1880 was Bodie op zijn hoogtepunt, het telde toen zo’n 10.000 inwoners. Door een aantal branden is een groot deel van Bodie vergaan. De woningen en gebouwen die er nu nog staan zien er nog best goed uit. Sinds 1962 is de stad een State Historic Park.



In Bodie scheen het zonnetje, maar was het best fris. We hebben in het park langs alle huisjes gelopen en foto’s gemaakt. Het was erg leuk om te zien hoe de huizen zijn achter gelaten. Binnen zie je in veel huizen nog gewoon meubels staan, schilderijen hangen en verpakkingen van eten staan. Het was erg grappig toen er opeens een deur van zo’n huisje open ging en daar een vrouw uitkwam en Laura een beetje verschrikt omkeek. “Oh you thought it was a ghost right”, haha.



Nadat we genoeg van Bodie hadden gezien zijn we doorgereden naar Lake Tahoe. De weg hier naartoe was er één met veel heuvels en bomen. De heuvels moesten we op, én af.
Ondertussen moesten we natuurlijk ook nog wat eten, want we hadden best honger gekregen van al dat rondlopen en kijken. In het plaatjes ‘Bridgepoort’ besloten we wat te eten. We kwamen hier bij echt een typisch Amerikaans restaurant. Elk stukje muur was bedekt met een nummerbord of ander sticker/embleem achtig iets en de jukebox kon natuurlijk niet ontbreken. Hier namen we alle twee een ‘grilled chicken salad’, die we erg lekker vonden. Laura had hierbij Pineapple juice en Karin zat aan de Iced Tea, wat hier dus letterlijk koude thee is. Overigens was de Iced Tea wel met gratis re-fills.
Vanaf daar was het nog ongeveer twee uur rijden naar onze plaats van bestemming, South Lake Tahoe. We kwamen langs Mono Lake en links van ons zagen we Yosemite liggen. Het was echt zo mooi om dat alles te zien.



Aangekomen in Lake Tahoe was het even zoeken naar ons hotel. Er is hier één grote hoofdweg en het is hier zo druk. Ook is het lastig om te zien waar je af kunt slaan. Maar wow, wat is het meer mooi blauw hier!

Ons hotel is eigenlijk wel prima. We kunnen de auto voor onze kamer zetten, dat is wel makkelijk met het in en uitladen van de bagage. Het gratis ontbijt is wat minder, dus daar gaan we morgen wat anders voor verzinnen.