We waren vroeg wakker geworden, namelijk al om 04.00 uur. We hebben geprobeerd weer te gaan slapen, maar dat lukte niet meer. We zijn dus maar opgestaan, want het regende ook nog eens in Las Vegas, dat wilden wij natuurlijk niet missen. Vanuit ons hotel raam hadden we een mooi uitzicht over de stad en konden we de regen mooi bekijken. We hebben onze koffers ingepakt en rond 07.00 uur waren we eigenlijk al klaar om te gaan! Het uitchecken was zo gedaan, dus rond 07.30 zaten we in de auto.
We zijn eerst nog naar het hotel de Venetian gereden, omdat we daar volgens Laura super lekkere smoothies konden drinken. We hebben de auto in de parkeergarage van ‘Harrah’s gezet en zijn toen naar het Venetian gelopen. Eigenlijk alle winkeltjes zaten nog dicht en we konden de plek met de smoothies ook niet vinden. We zijn toen maar terug gelopen en hebben bij de Starbucks wat te drinken gehaald. Laura had een thee en ik, Karin, nam een smoothie en we namen er nog een oatmeal cookie bij. Dat alles was erg lekker.
Daarna waren we klaar om écht naar Tonopah te rijden. De snelweg er naartoe begon groot, maar werd steeds kleiner. Uiteindelijk werd het een eenbaansweg. In Beatty hebben we een tussenstop gemaakt en hebben daar geluncht. We waren bij een tentje naar binnen gelopen wat er eigenlijk niet zo heel leuk uitzag, maar het eten wat lekker. Omdat we eigenlijk niet zo’n trek hadden, maar toch wat moeten eten, hebben we een portie gedeeld. We namen ‘”The Bobbie”, een zelf gebakken ‘french bread’ met kalkoen en cranberrysaus en hierbij zat een zakje naturel chips, wat hier in een geel zakje zit. Als ‘toetje’ kregen we er ook nog een stuk citroentaart bij.
Na deze lunch ging Karin de rest van de route rijden. Onderweg genoten we van alles wat we tegen kwamen, dit was niet veel maar juist dat was er gaaf. Snap je..? Rond 15.00 uur kwamen we aan in Tonopah en hebben we getankt. Dat tanken ga ik, Karin, Laura nog leren :-P. De auto had wat dorst, dus hadden we er voor precies $30,- ingegooid (Karin is erg goed in het precies tanken) en daarmee zat de tank bijna vol.
Na het tanken zijn we naar het hotel gegaan, wat zo’n beetje de levendigste plek in Tonopah is. Bij het inchecken mag je aan een soort draaibare zandlopen draaien, waar drie dobbelstenen in zitten. Als de drie dobbelstenen op hetzelfde cijfer staan, krijg je de kamer gratis. Laura draaide, maar helaas, geen gratis kamer. Ook Karin mocht nog draaien, maar helaas: maar twee dezelfde cijfers. We hebben de koffers uit de auto gehaald en gelijk maar gekeken of we internet hadden, maar helaas was het internet in het hotel kapot.
We zijn boodschappen gaan doen bij de grocerystore die naast het hotel zit. Voor Laura’s nachtrust heb ik voor mij wat anti verkoudheidspillen gehaald en neusspray. Ik ben namelijk mega verkouden, neus zit verstopt, keel doet pijn en mijn oren beginnen ook dicht te zitten. Ook hebben we nog een lading water gehaald, we hadden namelijk al 24 liter water opgedronken! Verder heeft Karin de hele voorraad van anti-slip haarelastiekjes opgekocht.
Na de boodschappen zijn we Tonopah doorgereden, maar bijna alle winkels waren dicht, gesloten, opgedoekt of verlaten. Wel hebben we het Clownmotel gevonden, waar we wat foto’s van gemaakt hebben. De foto’s volgen nog als we een wat betere internet verbinding hebben!
Vandaag hebben we bij de McDonnalds avond gegeten, maar ook dit keer konden we het eten niet op.
He Karin helpen de anti verkoudheidspillen een beetje? Dat moet haast wel, in ieder geval zal je haar wel goed zitten :)
BeantwoordenVerwijderenWat is dat met het tanken van Laura? Is toch niet zo moeilijk? Heb je het hier ooit wel eens gedaan? Goed oefenen daar dan mag je de tank van ons Fordje ook eens volgooien ;)
BeantwoordenVerwijderenyo!
BeantwoordenVerwijderenKan je voor mij niet een pakje sudafed verkoudheid vernietiger meenemen?
Dag!